ON THE BLOG | PERSOONLIJKE VERHALEN – Page 2

Wees blij met de problemen die je níet hebt!

Afgelopen zaterdag stond ik op de koningsmarkt met Nadelya Kids. Tussen het draaien, regelen en kletsen met voorbijgangers draaide ik me op een gegeven moment om en zag bij de groenteboer een bord met de tekst: “Wees blij met de problemen die je niet hebt.” Bam. Die kwam binnen. Die simpele zin raakte iets in mij. Want ondanks dat ik mezelf vaak bemoedig met uitspraken als “het komt goed”, “er zijn ergere dingen”, of “ik kom hier wel doorheen”, besefte ik ineens ook: ja, ik mag verdrietig zijn. Ik... Meer informatie...

En nee, thuis noemen wij dit geen “pechvogel,” maar juist een “geluksvogel.”

En ineens wist ik het weer. Ik pakte mijn telefoon en begon meteen met schrijven. Een tijdje had ik last van een schrijversblok, denk ik. Mijn verhalen kwamen wel, en mijn blogs ook, maar het duurde te lang of ik moest er echt over nadenken. Nu niet. Wat een fijne manier om weer te schrijven, zo puur en recht uit mijn hart. Twaalf jaar geleden raakte ik voor het eerst zwanger. Wauw, wat dacht ik op dat moment: Ik kan de wereld aan! Een meisje van 21 jaar oud, hè.... Meer informatie...

Grenzen stellen als zelfzorg; hoe ik van overleven naar leven ging!

Jarenlang heb ik in de overlevingsstand geleefd en gehandeld. Echt op tijd grenzen aangeven vond ik erg moeilijk. Ik ging door tot ik bijna neerviel en pas dan dacht ik: "Oh ja, volgens mij lukt het niet meer." Zelfs dan bleef ik doorgaan, tot het moment dat ik letterlijk niet meer op kon staan. En het bizarre? Ik vond dit volkomen normaal. Ik keek verbaasd naar mensen die wél hun grenzen aangaven. Sterker nog, zij bevonden zich in mijn zogenoemde "allergie-zone". Die zone kennen we allemaal wel: de ergernis aan... Meer informatie...

Ja, ik kreeg onnodige kritiek….

Weet je, als je me jaren geleden had gezegd dat er een moment zou komen waarop ik zou zeggen: nee, fulltime werken wil ik niet doen, dan had ik je... Meer informatie...

Hoe je vanuit niets toch iets moois kunt maken.

Sommige passies ontdek je op school of door een cursus, maar die van mij begon thuis, bij mijn vader. Als klein meisje vluchtte ik met mijn familie van Bosnië naar Nederland. We woonden in asielzoekerscentra, verhuisden vaak en niks voelde echt als thuis. Maar er was altijd één constante: mijn vader, die met zijn handen iets moois kon maken van wat anderen misschien als nutteloos zagen. Ik vond het geweldig om te zien hoe hij van oude stoffen en versleten kleding weer iets nieuws maakte. Hij toverde van een flair... Meer informatie...

Liefde begint bij jezelf

Valentijnsdag – de dag van de liefde. Overal zie je rode harten, bloemen en chocolade, bedoeld om een ander te laten weten hoeveel je om ze geeft. Maar sta je... Meer informatie...

Hé, hoe vaak kies je nou écht voor jezelf?

Elke dag maken we keuzes, groot of klein. Maar als je eerlijk bent: hoeveel daarvan maak je echt omdat jij het wilt? Vaak laten we ons meeslepen door wat anderen... Meer informatie...

Het woord chronisch viel. En daarna progressief!

Hallo, mijn naam is Anisa. Ik ben niet mijn chronische aandoening. Ja, ik heb het wel. En nee, als je mij ziet, zou je dat waarschijnlijk niet denken. Sterker nog,... Meer informatie...

“Het gras is niet groener, het groeit waar jij het water geeft.”

Weet je, ik kom uit een cultuur waar succesverhalen centraal staan. Waar mensen vol trots vertellen over wat ze hebben bereikt, hoe goed het met ze gaat, en wat ze... Meer informatie...

Draag je kracht met je mee: Mijn reis door de storm naar mezelf

Soms lijkt het leven een oneindige storm. Je probeert overeind te blijven terwijl alles om je heen instort. Zo voelde mijn leven lange tijd. Ik vocht tegen paniekaanvallen, angsten, depressies... Meer informatie...

“Maar je kunt niet alles tegelijk. Ik merkte dat als ik mezelf voorbij liep, mijn kinderen dat meteen voelden.”

Wat een bijzonder moment: mijn allereerste blog, geschreven op 05 januari 2025 vanuit mijn nieuwe office space! Jeetje, wat voelt dit speciaal. Ik zit hier nu, achter mijn bureau, met een kopje koffie naast me en een uitzicht dat me elke keer weer doet glimlachen. Dit is mijn plek. Mijn ruimte. Een plek waar ik mezelf kan zijn, kan schrijven, kan dromen en werken aan wat ik belangrijk vind. En wat voelt dat goed! Het is een hele stap geweest om deze ruimte in te richten. Er waren twijfels –... Meer informatie...

“Van Overleven naar Leven: Een Brief aan Mijn Jongere Zelf”

Lieve Anisa, Tien jaar geleden. Je was 22, pas getrouwd, moeder van Nadin. Een jonge vrouw die de wereld droeg alsof het haar taak was. Maar die wereld… die voelde... Meer informatie...

Taal

Taal