Afgelopen zaterdag stond ik op de koningsmarkt met Nadelya Kids. Tussen het draaien, regelen en kletsen met voorbijgangers draaide ik me op een gegeven moment om en zag bij de groenteboer een bord met de tekst:“Wees blij met de problemen die je niet hebt.”
Bam. Die kwam binnen.
Die simpele zin raakte iets in mij. Want ondanks dat ik mezelf vaak bemoedig met uitspraken als “het komt goed”, “er zijn ergere dingen”, of “ik kom hier wel doorheen”, besefte ik ineens weer ook: ja, ik mag verdrietig zijn. Ik mag het soms zwaar vinden. Mijn pijn is echt, ook als die in verhouding ‘meevalt’.
De afgelopen maanden waren intens. En ik merk ook dat het steeds lastiger en moeilijker allemaal gaat. Het kost meer energie, het vraagt meer geduld, en soms voelt het alsof ik op mijn tenen loop om de dag door te komen. Toch probeer ik te genieten van de momenten waarop het wél goed gaat. En als mijn lichaam om rust vraagt, geef ik het die rust. Zonder schuldgevoel (nou ja, meestal dan).
Ik ben op zoek naar een nieuw ritme in mijn huidige situatie. Daarbij probeer ik niet alleen mezelf te zijn, maar mezelf ook toe te staan een loedermoeder te zijn — eentje die soms gewoon even niks op de rit heeft.
Zoals nu, in deze vakantie. Ik heb regels gemaakt voor het opblijven: één uurtje later dan normaal. Voor iedereen. Simpel en duidelijk. Want ja, het is vakantie en ik wil ruimte geven. Maar ik weet ook dat ik — en mijn kinderen — ritme en regelmaat nodig hebben.
De eerste paar dagen waren pittig (lees: een volle week van strijd), maar inmiddels snappen ze het. En is het oké.
En ondanks de lichamelijke klachten, ondanks dat het soms allemaal even te veel is — ben ik zó dankbaar. Die zaterdag was zwaar, maar precies toen kwam die quote op mijn pad. Alsof het universum me even een knipoog gaf.
Wees blij met de problemen die je níet hebt.
Ik ben het.
0 reacties