Weet je, als je me jaren geleden had gezegd dat er een moment zou komen waarop ik zou zeggen: nee, fulltime werken wil ik niet doen, dan had ik je echt voor gek verklaard. Ik riep altijd keihard: ik wil altijd mijn eigen geld verdienen! Ik had een bepaald netto bedrag in mijn hoofd dat ik móést en zóú verdienen. Nou, daar zit ik inmiddels al een hele tijd overheen, en misschien heeft dat mijn mindset ook wel veranderd. En weet je wat? Dat is oke. Het is helemaal oke dat je mindset verandert, dat je groeit en andere prioriteiten gaat stellen. Je hoeft niet altijd vast te houden aan wat je ooit dacht dat belangrijk was. Het mag.

Maar de grootste verandering komt toch echt door iets anders: mijn kinderen.

Want eerlijk? De tijd dat ze klein zijn, die krijg ik niet meer terug. Ze groeien, ze ontwikkelen zich, en op een dag hebben ze me niet meer nodig – of in elk geval niet op dezelfde manier als nu.

Vroeger was werken voor mij geen keuze, maar een noodzaak. Ik was kostwinner, mijn partner had lange tijd geen inkomen, en later een laag inkomen. Ik moest wel. En als je in die overlevingsmodus zit, dan denk je niet na over of je werk je gelukkig maakt. Het is gewoon iets wat je moet doen. Je gaat je geluk creëren rondom werk. Dat is hoe ik het heb aangepakt.

Maar toen werd ik moeder. En ik realiseerde me op een gegeven moment dat ik werken óók gebruikte als afleiding. Om bepaalde dingen niet te hoeven voelen. Thuis stilzitten? Kon ik niet. Ik moést bezig blijven. Totdat ik EMDR-therapie deed en dat stukje van mezelf onder ogen kwam. Door die therapie heb ik niet alleen oude ballast kunnen loslaten, maar ook opnieuw ontdekt waar ík gelukkig van word. En dat is ondernemen. Iets creëren wat helemaal van mij is. Iets waar ik voor leef en adem.

Kijk, ik heb nu ouderschapsverlof voor mijn jongste, Lyad. Tot april, want dan wordt mijn kleine hummel al 8. En daarna? Geen idee. Ik zie dan wel hoe ik het verder ga aanpakken. Wat ik wél weet, is dat ik schoolvakanties vrij wil blijven nemen. En als ik daar verlof voor moet kopen, dan is dat maar zo. Het is het allemaal waard. Want weet je wat ik wil? Dat mijn kinderen later kunnen zeggen:

“Mijn mama werkte hard, maar ze werkte net zo hard om er voor ons te zijn.”

Als er iets is wat ik andere moeders wil meegeven, dan is het dit: doe wat goed voelt voor JOU.

Ik heb 40 uur gewerkt, en ja, ik werd raar aangekeken. Ja, ik kreeg onnodige kritiek. En nee, dat had ik eigenlijk niet nodig. Mensen gaan toch altijd wat vinden, wat je ook doet. Werk je fulltime? Dan vinden ze daar wat van. Werk je minder? Dan vinden ze daar óók wat van. Dus waarom zou je je laten leiden door wat anderen denken?

Uiteindelijk draait het hierom: dat jij gelukkig bent met de keuzes die je maakt. En dat jouw kinderen zien dat je niet alleen hard werkt, maar ook bewust kiest om er voor hen te zijn. Want die kleine momentjes? Die vormen later de herinneringen waar ze met liefde op terugkijken.

En dat is mij alles waard.

🤍