Als jij straalt, straal ik mee 🤍🌸

Sommige dingen merk je pas als je ouder wordt. Ja, ik ben niet zo oud, haha maar wel ouder. Vroeger dacht ik dat iedereen elkaar de wereld gunde , dat het vanzelfsprekend was om blij te zijn voor een ander. Maar vandaag, terwijl ik met een kop koffie aan tafel zat, realiseerde ik me opnieuw hoe bijzonder dat eigenlijk is.

Ik ben namelijk altijd iemand geweest die meeklapt. Als iemand een droom waarmaakt, voel ik dat alsof ik er zelf onderdeel van ben geweest. Wanneer een vriendin haar baan binnenhaalt, een collega een kans krijgt of iemand een stap zet die moed vraagt, sta ik vooraan. Ik vier het, soms zelfs harder dan de ander zelf. Het voelt als warmte die door je borst stroomt, een zacht soort trots. Niet omdat ik iets terug verwacht, maar omdat geluk nooit opraakt als je het deelt. Het wordt alleen maar groter.

Toch komen er momenten waarop je stilvalt. Situaties waarin jij een mijlpaal bereikt, een lang gekoesterde wens die eindelijk vorm krijgt… en het blijft stil. Geen applaus, geen glimlach, geen oprechte “wat goed van je”. Misschien ken je dat gevoel, een stilte die harder binnenkomt dan elk woord zou doen. Eerst begrijp je het niet, daarna ga je twijfelen aan jezelf. Doe ik te veel? Ben ik veranderd? Straal ik te fel?

Na een tijdje begint het te dagen dat niet iedereen kan klappen voor iets wat ze zichzelf nog niet gunnen. En dat zegt niets over jou. Het vertelt vooral waar zij op dat moment staan, wat zij misschien nog missen of waar ze tegenaan lopen.

Toch is er iets in mij dat weigert mee te gaan in die koude logica. Iets dat zegt: blijf klappen, blijf vieren, blijf gunnen. Want dat is wie ik ben. Mijn licht laat ik niet dimmen omdat iemand anders de ogen toeknijpt. Gunnen is geen transactie en geen ruilmiddel. Het is een karaktertrek, een zachte kracht, een keuze om met open handen te leven, zelfs in een wereld waar sommige handen gesloten blijven.

Dus ja, ik blijf meeklappen. Ik blijf dromen vieren, ook als het niet mijn eigen dromen zijn. Want ergens geloof ik dat de wereld mooier wordt als er in ieder geval iemand is die zegt: ik zie je, ik ben blij voor je, ik gun je alles.

1 reactie

Oh… "But then there are moments when everything falls silent. Situations where you achieve a goal, fulfill a long-held wish… and all that remains is silence. No applause, no smiles, no sincere “well done.” That’s why I’ve distanced myself from many people, and I will leave them behind in 2025.

Almira Memišević

Reactie plaatsen