Weet je wel van die moeders die aan de zijkant van het voetbalveld keihard hun kind aan het aanmoedigen zijn? Yes, thats me I am that mother, hahah! And I ain’t sorry at all.

Ik ben trots dat ik een moeder ben die haar kinderen onvoorwaardelijk steunt in alle aspecten van hun leven. Van voetbalwedstrijden, zwemles tot aan school. Ik geloof dat het belangrijk is om aanwezig te zijn in hun leven, om ze te begeleiden en te ondersteunen bij hun groei en ontwikkeling.

Alles wordt door mij benaderd met een onwijs positieve instelling. “Joh, volgende keer beter” of “je deed het hartstikke goed!” zijn typische uitspraken die je van mij kunt verwachten.

Niet alleen op het voetbalveld, maar ook op school. Ik oordeel niet, hebben ze een onvoldoende dan kan dit ook. Ik ben er om ze te herinneren dat het oké is om te vallen, zolang je maar weer opstaat. Ik ben er om ze te leren dat falen geen einde is, maar een kans om te groeien en zich te verbeteren. In de ogen van sommige mensen ben ik misschien te veel. Maar ik ben niet hier om aan hun verwachtingen te voldoen. Ik ben hier voor mijn kinderen, om ze te zien groeien, om ze te zien leren, om ze te zien slagen. En als dat betekent dat ik de moeder aan de zijlijn ben die haar kinderen luidkeels aanmoedigt, dan is dat maar zo. Ik zou het niet anders willen.

Want aan het eind van de dag, als ik mijn kinderen zie lachen en genieten, weet ik dat alle moeite en inspanningen het waard zijn geweest. En dat is wat er echt toe doet.

XOXO,
Nadelya!