In groep 4 van Lyad’s klas stond het thema kleding centraal. Het onderwerp had de afgelopen weken de klas beziggehouden, en als afsluiting mocht ik op vrijdag 15 november 2024 een workshop geven. Dat idee kwam van mijn zoon Lyad, die me trots had opgegeven. “Mama, jij maakt toch handgemaakte tassen? Kun je dat ook in mijn klas doen?” vroeg hij enthousiast. Natuurlijk zei ik ja. En zo stond ik die ochtend met een naaimachine, stapels oude T-shirts, textiellijm en stofstiften klaar om aan de slag te gaan.

Een duidelijke start – van shirt naar tas

De juf had mijn stappenplan alvast uitgeprint en aan de kinderen uitgedeeld. Ik begon met een korte uitleg over hoe we een T-shirt konden omtoveren tot een tas. Ik liet een voorbeeld zien en stapte samen met de kinderen door de belangrijkste stappen heen. Eerst moesten de mouwen worden afgeknipt, en in sommige gevallen ook de kraag, afhankelijk van het ontwerp. Vervolgens kon je beginnen met het echte knutselwerk.

“Je kunt hem precies zo maken als je zelf wilt,” legde ik uit. “Wil je hem simpel houden? Prima. Wil je hem versieren met sliertjes aan de onderkant? Dat kan ook. Alles mag!” De kinderen waren direct enthousiast. Je kon de energie voelen in de klas – iedereen kon niet wachten om te beginnen.

Verdeeld in groepen– een systeem dat werkt

De klas was opgedeeld door de Juf in drie groepen. Bij hun eigen tafel hadden de kinderen alleen hun T-shirt, een schaar en een potje textiellijm. De centrale tafel, bij het schoolbord, was ingericht als creatieve hoek. Hier konden de kinderen stofstiften, lapjes stof en andere versieringen pakken om hun tassen helemaal uniek te maken.

Creatieve chaos

Al snel waren de kinderen druk bezig. Sommigen knipten geconcentreerd de mouwen van hun T-shirts af, terwijl anderen meteen plannen maakten voor de versiering. Voor het ene kind ging het makkelijker dan voor het andere. Gelukkig stonden de moeders en de juf klaar om te helpen waar nodig. “Ik maak sliertjes aan de onderkant,” zei een meisje, terwijl ze nauwkeurig reepjes knipte. “En ik wil een smiley erop tekenen,” riep een ander meisje enthousiast, terwijl ze al bij de centrale tafel met stofstiften aan het kleuren was. De combinatie van eenvoudige stappen en creatieve vrijheid zorgde ervoor dat iedereen plezier had.

Het was prachtig om te zien hoe de kinderen allemaal hun eigen draai gaven aan hun tas. Een meisje maakte franjes aan de onderkant en versierde deze met gekleurde knopen die ze had gevonden bij de centrale tafel. “Dit is voor mijn pop,” zei ze glunderend.

Sommige kinderen werkten heel precies en namen de tijd om elk detail perfect te maken. Anderen werkten snel en enthousiast, alsof ze hun ideeën meteen werkelijkheid wilden zien worden. Bij elke tafel ontstonden unieke creaties, en geen enkele tas leek op de andere.

Hulp en samenwerking – iedereen doet mee

De hulpmoeders en de juf speelden een onmisbare rol. Terwijl ik achter mijn naaimachine zat om de onderkant van de T-shirts stevig dicht te maken, hielpen zij met het vastplakken en knippen van stof. Maar ook de kinderen hielpen elkaar. “Kun jij deze lijn even voor me knippen? Dan maak ik de handvaten,” hoorde ik een meisje zeggen tegen haar buurjongen. Het samenwerken verliep vanzelf, en het was mooi om te zien hoe goed ze elkaar hielpen.

Het resultaat – unieke tassen vol trots

Aan het einde van de workshop had elk kind een prachtige tas in handen. De juf maakte een foto van iedereen met hun tas, en de trots straalde van hun gezichten. “Dit is echt mijn mooiste tas ooit!” riep een meisje, terwijl ze haar tas omhoog hield. “Kijk, ik heb hem helemaal zelf gemaakt!” zei een jongen trots.

Voor Lyad was het extra bijzonder. Hij keek glunderend naar zijn tas en zei: “Mama, ik wist wel dat dit een goed idee was!” Maar toch zag ik dat hij het lastig vond om zijn mama te delen. Ik was zo druk bezig met de andere kinderen dat ik niet zoveel tijd voor hem had. Toen riep ik hem bij me en liet hem helpen achter de naaimachine. We deden dit thuis vaker samen, en het voelde speciaal om dat moment nu in de klas te delen. Zijn gezicht klaarde helemaal op toen hij mee mocht naaien, en ik zag weer hoe trots hij was.

Reflectie – meer dan alleen tassen

Wat me het meest raakte, was hoe verschillend de kinderen te werk gingen. Sommigen durfden meteen te experimenteren, terwijl anderen voorzichtig begonnen en stap voor stap hun ontwerp uitwerkten. Maar uiteindelijk was iedereen trots op zijn of haar creatie. Het was prachtig om te zien dat geen enkel idee “verkeerd” was – alles was goed zoals het was. Creativiteit heeft geen regels.

Inspiratie voor de toekomst – Kinderfeestjes?

Dat ik een mini-workshop ging doen, had ik al gedeeld op Instagram. De reacties stroomden binnen! Veel mensen vroegen of ik deze workshop ook voor kinderfeestjes wilde doen. Dat lijkt me een fantastisch idee! Wat vinden jullie? Zou dit een leuke activiteit zijn voor een verjaardag, of juist niet? Hier had ik zelf namelijk helemaal niet over nagedacht. Een leuk idee voor de toekomst!

Een ochtend om niet te vergeten

Meer dan alleen het maken van tassen, ging deze ochtend over iets groters. Het ging over duurzaamheid, creativiteit en trots zijn op wat je zelf kunt maken. Mijn belangrijkste boodschap aan de kinderen was simpel: Wees jezelf. Alles wat je maakt, is goed, zolang het jouw eigen idee is.

Wie weet inspireerde deze workshop een toekomstige modeontwerper, een duurzame ondernemer of gewoon een kind dat plezier vindt in creëren. Eén ding weet ik zeker: dit was een ochtend die ik niet snel zal vergeten. 😊