Ik telde de dagen af. En toen was het zover: 1 september. Ik dacht: nou, hier gaan we weer. Niet met Nalina in mijn buik, maar met Nalina uit mijn buik. Hoe ik dat ging doen, was voor mij ook een raadsel. Maar we did it.
We hebben gisterochtend samen gewerkt bij Nadelya. Met z’n tweeën. Nalina sliep de hele weg ernaartoe — althans, de hele weg van vijftien volle minuten. Toen we aankwamen, deed ze haar ogen open, en eigenlijk is ze de hele tijd wakker gebleven.
Dat maakte het lastig om echt te werken, maar het was tegelijk een bijzonder en mooi moment. Om weer samen daar te zijn. Niet in mijn buik, maar uit mijn buik.
En ergens voelt het niet alleen alsof, maar wéét ik dat Nadelya Little Bloom door haar eerder is ontstaan. Het is heel bijzonder om daar nu weer samen te zijn en door te gaan met iets dat begon toen ze in mijn buik kwam. De visie was er altijd al. Ik wist alleen niet hoe, niet waar, niet wanneer. Tot ik zwanger raakte van haar. Toen was de keuze snel gemaakt. En eerlijk? Het was een van mijn beste keuzes ooit.
In Bosnië zeggen we: “Svako dijete nosi svoju nafaku.”Ieder kind brengt zijn eigen voorspoed mee. En precies dat voel ik bij Nalina. Door haar is niet alleen mijn leven veranderd, maar is ook Nadelya Little Bloom sneller tot bloei gekomen dan ik ooit had verwacht. Zij bracht haar eigen nafaku mee — en ik mag haar nu elke dag vasthouden en samen met haar dit pad verder bewandelen.
Weet je wat bijzonder is? Nadelya is ooit begonnen uit mijn meisjesdroom. En uit hetgeen wat ik zag in mijn jongens. Zij waren nooit bang om iets nieuws te doen. Zij waren altijd aan het groeien, aan het rennen, aan het bloeien. En ik dacht: ik wil dat mijn meisjesdroom ook vervuld wordt.
Maar ik durfde niet. Mijn eigen struggles, mijn eigen rugzak hielden me tegen. Pas nadat ik succesvol mijn EMDR had afgerond, durfde ik het aan. Toen kon ik eindelijk zeggen: nu ga ik ervoor.
Ik zou mijn kinderen altijd steunen, hen altijd aanmoedigen om te doen, om te proberen, om te bloeien. Dus dat maakt het extra bijzonder dat Nadelya in eerste instantie zo is ontstaan. En dat Nadelya, naarmate het leven veranderde, ook steeds met mij mee veranderde.
Little Bloom is daarin echt een heel mooie toevoeging aan de naam. Want het leven bloeit — en het leven laat je bloeien. Daarom heet het ook zo. In ieder moment, in iedere creatie die ik maak, bloeit er weer iets nieuws. Iets kleins of iets groots, maar altijd iets moois.
Nadelya voelt voor mij niet alleen als een bedrijf, maar als iets dat met mij meegroeit. Soms vraag ik mezelf af: is het een bedrijf of is het een merk? En eigenlijk denk ik dat het meer een merk is. Want wat we doen, wat we maken, is uniek. Het is ontstaan vanuit een gevoel, vanuit een droom. Het is geen standaard onderneming, maar een concept dat steeds verder bloeit — net zoals het leven zelf
En zo wandel ik samen met mijn kinderen. Zij laten me elke dag zien wat groeien, rennen en bloeien écht betekent. Ze nemen me mee, de weg op naar alles wat nog mag komen. Naar alles wat nog mag groeien. Naar alles wat nog mag bloeien.
0 reacties