Onlangs zijn wij op vakantie geweest, een vakantie waarbij ik zo’n dubbel gevoel heb gehad en niet echt heb kunnen genieten. Deze vakantie zou namelijk niet eens doorgaan een paar maanden geleden omdat ik zwanger bleek te zijn. Ik zou uitgerekend zijn op 08-08-2024, een prachtige datum. Met Nadin was ik uitgerekend op 06-06-2014 en met Lyad op 04-04-2017, toeval bestaat niet zeggen ze. Bijzonder vind ik het wel.
Zoals eerder al beschreven, had ik rond mijn 12 weken een miskraam en ben ik begin februari 2024 geholpen aan een curettage omdat de embryo niet zelfstandig losliet. We besloten toen dat we naar Kroatië zouden gaan, voor een week, eind juli. Dat hadden we geboekt om er zeker van te zijn dat we in ieder geval even er tussenuit zouden gaan.
In juni was ik moe, heel moe. Alles van de afgelopen periode was een beetje veel. Werk was mijn uitlaatklep samen met Nadelya, ik haalde daar mijn energie vandaan. Maar ik merkte hoe dicht ik tegen mijn vakantieverlof aan zat, hoe vermoeider ik werd. De kinderen voelden dit ook aan en ik was op een gegeven moment op, kapot en toe aan een welverdiende onbezorgde vakantie.
Tot de laatste dag voor de vakantie had ik niets ingepakt, niet voor mij, niet voor de kinderen. Helemaal niks. Ik had niet het idee dat we zouden gaan. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog nooit zo simpel en makkelijk de koffers van mij en die van de kinderen heb ingepakt. Ik heb allemaal jurkjes erin gegooid voor mezelf en setjes voor de boys and let’s go.
We gingen een reis tegemoet van 1800 km met de auto. Onderweg, in Duitsland, kreeg ik een paniekaanval; we stonden in de file. Gelukkig reed ik zelf niet maar mijn partner. Anyhow, het moest eruit, ik liet de paniekaanval gewoon zijn ding doen. Ik merkte weer hoe toe ik aan vakantie was door de paniekaanval die ik kreeg. Want die had ik al een half jaar niet meer gehad. Alles voelde als een waas, een droom. De reis naar Bosnië, het op vakantie gaan, gewoon alles.
We hadden geen tussenstop om te overnachten. Door de onduidelijkheid of we zouden vertrekken en mijn mind die offline was, ben ik gewoon niet in staat geweest om een hotel te boeken om te overnachten. Mijn partner had een of andere super energie en die heeft in één stuk weten door te rijden. Gelukkig lukte het mij om hem af te wisselen in de nacht waardoor we het gemakkelijk haalden. De hele reis heb ik meegemaakt in een soort dissociatie, gek he!
We kwamen eindelijk aan in Bosnië, ik was oververmoeid. Wist je dat het in Bosnië, als je trouwt, er van je wordt verwacht dat je bij je schoonouders intrekt? Dit was vroeger dan hé, in 2012! Gelukkig is dit sindsdien gemoderniseerd en kan je apart gaan wonen. Echter was het destijds taboe als je dat deed. Dus ja, als ik in Bosnië ben verblijf ik in het huis van mijn schoonvader en hebben wij met zijn vieren welgeteld één slaapkamer.
Best intens toch…
Tot snel dan vertel ik je meer over mijn zomervakantie!
0 reacties