De geur van verf vult de lucht terwijl ik in de gang van mijn nieuwe werkplek sta. Mijn partner en mijn vader zijn druk bezig met het verven van de muren. Hun handen zijn bedekt met kleur, terwijl ze geconcentreerd werken om de ruimte een nieuwe look te geven. Ik sta erbij en kijk toe, met een kwast in mijn hand maar nog niet klaar om de sprong te wagen. Dit is hun domein; ik ben er meer voor de gezelligheid dan voor de verfkwast. Een beetje "spek en bonen", zoals ik het zelf noem.

In mijn nieuwe werkplek zijn we bezig met de transformatie van twee kantoorruimtes. De eerste kamer wordt mijn atelier, een plek waar ik eindelijk mijn creativiteit de vrije loop kan laten. De tweede ruimte, mijn kantoor, is nog een beetje een raadsel. Moet ik het zo noemen? Het is niet alleen een werkplek; het wordt ook een plek waar ik al mijn tassen kan presenteren. Nah, hier moet ik echt goed over nadenken wat het wordt.

De mensen met wie ik werk, zitten in hun eigen kantoor tegenover mij, in een prachtige fotostudio. We delen een groepsapp waarin we ideeën en updates uitwisselen. Het is fijn om te weten dat we elkaar steunen, zelfs als we niet fysiek samen zijn.

Maar het proces is niet zonder hobbels. We hebben weer eens te maken met ziekte, wat de voortgang vertraagt. Het is teleurstellend, vooral omdat we zo enthousiast zijn begonnen. Toch weet ik dat dit allemaal deel uitmaakt van het avontuur. Soms loopt het niet zoals gepland, en dat is oké.

De grootste verandering is de verhuizing van de zolder naar deze nieuwe ruimtes. Eindelijk laat ik de verstikkende, ongeorganiseerde chaos van de zolder achter me. De gedachte alleen al geeft me een sprankje vreugde. Hier kan mijn energie stromen, mijn creativiteit tot leven komen. Het idee van een atelier waarin ik kan werken aan mijn projecten, maakt me opgewonden.

Ik ben dankbaar voor de hulp van mijn vader en partner. Samen maken we plannen, en hun inzet geeft me het vertrouwen dat we dit kunnen realiseren. Elke penseelstreek brengt ons dichter bij het eindresultaat, en ik kan niet wachten om te zien hoe alles eruit zal komen te zien.

De volgende stap is het verven van de andere kamer. Daarna richten we ons op het leggen van laminaat of vinyl. Het vooruitzicht om alles een nieuwe uitstraling te geven, maakt me nieuwsgierig naar hoe het totaalplaatje eruit zal komen te zien.

En dan is er dat hilarische moment met mijn vriendinnen. Ze hebben een prachtige fotostudio tegenover mij, en we hebben een groepsapp waarin we elkaar op de hoogte houden. Er is één ding waar we ons mateloos aan irriteren: hoe mensen de wc achterlaten. Dus, met een lach en een zucht van frustratie, besluit ik gisteren alles met bleek en Ajax schoon te maken. Nu stinkt het hier naar bleek en Ajax! Hahaha, het was een noodzakelijke actie, maar het zorgt ook voor de nodige hilariteit.

Gisteren kwamen ook mijn nichtje, oom en tante kijken. Mijn nichtje stelde me de topvraag: “Wat is je deadline?” Ja, december, dan moet alles af zijn!

Terwijl ik daar sta, omringd door de chaos van de verbouwing, voel ik een mengeling van trots en opwinding. Dit is nog maar het begin van een prachtig hoofdstuk in mijn nieuwe werkplek.

💜