''๐๐ผ๐ป๐ณ๐ฒ๐๐๐ถ๐ผ๐ป: ๐๐ผ๐บ๐ ๐ด๐ถ๐น ๐ถ๐ธ ๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐ธ๐ฒ๐ถ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฑ''
Soms zit ik gewoon in de auto, voor het huis, terwijl de kinderen al binnen zijn. Ik blijf daar even zitten, doe de radio niet eens aan, en geniet van die paar minuten stilte. Het is zoโn moment waarop ik even helemaal niets moet. Niet reageren, niet klaarstaan, gewoon even mezelf zijn zonder dat er iemand โmama!โ roept.
En dan zijn er die ochtendenโฆ Ochtenden waarop ik eigenlijk wil juichen als ze zonder ruzie de deur uitgaan. Het lijkt een klein wonder, alsof ik eindelijk iets heb gewonnen na een reeks verloren wedstrijden. Maar er zijn ook dagen waarop ik me afvraag of ik ooit weer een beetje mezelf ga voelen, of ik ooit weer een moment krijg dat niet gevuld is met zorgen, plannen en rennen.
Ik hou van mijn kinderen, echt, maar somsโฆ soms ben ik gewoon op. En dat voelt gek, want ik zou toch altijd energie moeten hebben voor hen? Dat schuldgevoel komt dan om de hoek kijken, alsof ik tekortschiet, alsof ik de enige ben die dat zo ervaart. Maar diep van binnen weet ik dat dat niet waar is. We voelen ons allemaal wel eens zo.
Dus weet je wat? Ga lekker even huilen als je dat nodig hebt. Sluit je op in de badkamer en laat het gewoon even los. Ik doe het ook wel eens, en soms gil ik alles bij elkaar, zo hard dat de buren me vast kunnen horen. En dat is okรฉ. Soms moet dat gewoon. We zijn geen robots. Ik ben ook niet de perfecte mom, en dat hoeft ook niet.
Dus ja, ik dans soms van blijdschap als ze slapen. Ja, ik voel me schuldig als ik weer even wil ontsnappen. Maar weet je wat? Dat is okรฉ. Ik ben niet perfect, en dat hoeft ook niet.
En dan zijn er die ochtendenโฆ Ochtenden waarop ik eigenlijk wil juichen als ze zonder ruzie de deur uitgaan. Het lijkt een klein wonder, alsof ik eindelijk iets heb gewonnen na een reeks verloren wedstrijden. Maar er zijn ook dagen waarop ik me afvraag of ik ooit weer een beetje mezelf ga voelen, of ik ooit weer een moment krijg dat niet gevuld is met zorgen, plannen en rennen.
Ik hou van mijn kinderen, echt, maar somsโฆ soms ben ik gewoon op. En dat voelt gek, want ik zou toch altijd energie moeten hebben voor hen? Dat schuldgevoel komt dan om de hoek kijken, alsof ik tekortschiet, alsof ik de enige ben die dat zo ervaart. Maar diep van binnen weet ik dat dat niet waar is. We voelen ons allemaal wel eens zo.
Dus weet je wat? Ga lekker even huilen als je dat nodig hebt. Sluit je op in de badkamer en laat het gewoon even los. Ik doe het ook wel eens, en soms gil ik alles bij elkaar, zo hard dat de buren me vast kunnen horen. En dat is okรฉ. Soms moet dat gewoon. We zijn geen robots. Ik ben ook niet de perfecte mom, en dat hoeft ook niet.
Dus ja, ik dans soms van blijdschap als ze slapen. Ja, ik voel me schuldig als ik weer even wil ontsnappen. Maar weet je wat? Dat is okรฉ. Ik ben niet perfect, en dat hoeft ook niet.
๐๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐ป๐ถ๐ฒ๐ ๐ฎ๐น๐น๐ฒ๐ฒ๐ป. ๐๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐ป๐ถ๐ฒ๐ ๐ฑ๐ฒ ๐ฒ๐ป๐ถ๐ด๐ฒ ๐ฑ๐ถ๐ฒ ๐๐ผ๐บ๐ ๐๐ผ๐ฟ๐๐๐ฒ๐น๐. ๐๐ถ๐ท ๐ฑ๐ผ๐ฒ๐ ๐ท๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐๐, ๐ฒ๐น๐ธ๐ฒ ๐ฑ๐ฎ๐ด ๐ผ๐ฝ๐ป๐ถ๐ฒ๐๐. ๐๐ป ๐ฑ๐ฎ๐ ๐ถ๐ ๐บ๐ฒ๐ฒ๐ฟ ๐ฑ๐ฎ๐ป ๐ด๐ฒ๐ป๐ผ๐ฒ๐ด. ๐๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐ธ๐ฟ๐ฎ๐ฐ๐ต๐๐ถ๐ด, ๐ท๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ฑ๐ฒ๐๐ผ๐น, ๐ฒ๐ป ๐ฏ๐ผ๐๐ฒ๐ป๐ฎ๐น โ ๐ท๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐ฒ๐ฒ๐ป ๐ด๐ฒ๐๐ฒ๐น๐ฑ๐ถ๐ด๐ฒ ๐บ๐ผ๐ฒ๐ฑ๐ฒ๐ฟ, ๐ฝ๐ฟ๐ฒ๐ฐ๐ถ๐ฒ๐ ๐๐ผ๐ฎ๐น๐ ๐ท๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐.
โค๏ธ ๐๐ฎ๐ฎ๐ ๐ฒ๐ฒ๐ป ๐ต๐ฎ๐ฟ๐๐ท๐ฒ ๐ฎ๐ฐ๐ต๐๐ฒ๐ฟ ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ฐ๐ผ๐บ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ ๐ผ๐บ ๐๐ฒ ๐น๐ฎ๐๐ฒ๐ป ๐๐ถ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฎ๐ ๐๐ฒ ๐ต๐ถ๐ฒ๐ฟ ๐๐ฎ๐บ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ผ๐ผ๐ฟ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ป ๐ด๐ฎ๐ฎ๐ป.
1 reactie
<3